W XVI w. w Zadzimiu istniał już dom szkolny (informacja za: SGKP).
W 1821 r. rozwiązano szkołę elementarną "z powodu zwolnienia chłopów z obowiązku łożenia na szkołę".
W 1912 r. szkoła w Zadzimiu została otworzona jako szkoła gminna. Mieściła się w budynku prywatnym pp. Krajewskich (red. przy ul. Szadkowskiej). Uczyła nauczycielka ze Zduńskiej Woli.
W latach 1912 - 1914 do szkoły uczęszczało ok. 150 dzieci. Językiem wykładowym był język rosyjski. Język polski traktowany był jako przedmiot" (za: przedwojenną kroniką szkoły w Zadzimiu). Polskie litery dzieci poznawały potajemnie. Układały je z ziaren grochu, aby szybko można było usunąć dowód "przestępstwa" (za: wspomnieniami pani Franciszki Rutowej z Zadzimia).
W czasie I wojny światowej szkoła była czynna bez przerwy (od roku 1915 już jako szkoła polska). Nauczycielami byli (?) Szukalski wraz z córką.
Od 1918 r. jest to szkoła 4 - oddziałowa. Siedzibą szkoły stał się budynek naprzeciw parku. Tylko w połowie należał on do gromady, więc lekcje odbywały się w dwóch salach.
W okresie międzywojennym w Zadzimiu troska o szerzenie oświaty spadła w znacznym stopniu na społeczeństwo. Borykano się z problemami lokalowymi. Ciasny budynek szkolny naprzeciw parku (rozebrano około 2002 r.) nie spełniał swojej roli.
28 marca 1922 r. 44 gospodarzy z pięciu wsi (Zadzim, Adamka, Kazimierzew, Rudunki. Grabinka) podjęło uchwałę kupna działki pod budowę szkoły w Zadzimiu.

Pan J. Klimczak odstąpił działkę zwaną "szkółką" nabytą z parcelacji majątku Zadzim. 29 V 1925 r. przed notariuszem w Sieradzu stawili się: K. Jarociński i ks. A. Nitecki, członek Dozoru Szkolnego gminy Zadzim. Sporządzono akt, w którym stwierdzono, że K. Jarociński "... nabył drogą kupna od małżonków Klimczaków (...) obszar 2 morgi i 54 pręty pod nazwą "szkółka " (wg planu sporządzonego w 1909 r.).
Aktem niniejszym K. Jarociński ze składu nabytego wyżej wzmiankowanego obszaru w majątku Adamka, darowuje na własność szkoły powszechnej dla wsi Zadzim jedną morgę albo 5600m2 pomiędzy traktami i przy gruncie Mamosa".
Ziemię o obszarze 0,56 ha na plac i ogród szkolny ofiarował dziedzic Zadzimia, K. Jarociński w zamian za prawo polowania na gruntach miejskich. Zaczęto gromadzić materiał na budowę szkoły.
Z zachowanej "Księgi protokółów Dozoru Szkolnego gm. Zadzim pow. sieradzkiego", dowiadujemy się, że w 1928 r. "komitet budowlany" dysponował drewnem, cegłą i planem budynku 7 - klasowej szkoły. Nie można było jednak rozpocząć budowy, gdyż plac szkolny okazał się (wg ustawy z 1922 r.) za mały.
Starania Dozoru Szkolnego gminy Zadzim, aby rozpocząć budowę na posiadanej działce, nie przyniosły rezultatu. Niepowodzeniem skończyły się też próby dokupienia brakującego areału ziemi od sąsiadów (m.in. od p. Jarocińskiego) z powodu wygórowanej ceny.
Na szczęście w 1930 r. mieszkańcy Kaźmierówki: p. Walenty Janiak i p. Józef Gogolewski zgodzili się na zamianę swych gruntów na grunt szkolny i odsprzedanie brakującej części ziemi na następujących warunkach: 1. ziemię zamienia się metr za metr. 2. za różnicę wynoszącą 1000 m2 dopłaca się pp. Janiakowi i Gogolewskiemu 400 zł z dobrowolnych ofiar gospodarzy ok. szkol. Zadzim.
W 1931 r. szkoła w Zadzimiu zostaje zamieniona na siedmioklasową (mimo kłopotów lokalowych). Wtedy też Nadzór Szkolny okręgu Zadzim wydzierżawił od p. K. Błaszczyka dwie sale z jego połowy domu.
Jednak w latach 1932 - 1945 szkoła w Zadzimiu ma sześć oddziałów. Nauczyciele z tego okresu to: Kuczybijerk, K. Jaszczyński, Zdrojewski, J. Waniek, F. Zientara, p. Zientarowa, J. Misztalówna, I. Wasiak, J. Kawecki, M, Malinowska.
Liczbę uczęszczających do szkoły dzieci szacuje się wtedy na 240 osób.
W 1932 r. rozpoczęto budowę własnego budynku szkoły. Połowę budynku ( cztery klasy, dwa małe pokoiki, ciasny korytarz, klatka schodowa) oddano do użytku w 1934 r.

Po wybuchu II wojny światowej szkoła w Zadzimiu była czynna do maja 1940 r. Uczyli wtedy pp. Ziętarowa, Malinowska, Furmański, Szycówna. W 1943 r. okupant otwiera szkołę tylko dla dzieci Niemców sprowadzonych z Wołynia. Po zakończeniu II wojny światowej szkoła w Zadzimiu zostaje otwarta w marcu 1945 r. jako siedmioklasowa. Kierownictwo szkoły obejmuje p. Turkowski. Uczą także: p. Turkowska i p. Ziętarowa. W tymże roku w szkole prowadzono kursy dokształcające dla młodzieży, która wskutek wojny miała zaległości w nauce. W 1959 r. powiększono budynek szkolny, dobudowując część wschodnią.
W roku szkolnym 1973/74 szkoła w Zadzimiu staje się szkołą gminną, w 1978/79 zostaje przekształcona w Zbiorczą Szkołę Gminną. W tej sytuacji budynek szkoły z lat trzydziestych XX w., jakkolwiek rozbudowany po wojnie, nie zaspokajał potrzeb lokalowych (nauka w kilku budynkach, brak sali gimnastycznej, stołówki).
Mimo fatalnych warunków kolejne plany budowy nowego obiektu oświatowego nie były realizowane.
Dopiero w 1982 r. nowy budynek szkoły wprowadzono do wojewódzkiego planu zagospodarowania dzięki staraniom ówczesnych władz szkolnych.
Jesienią 1983 r. rozpoczęto budowę na gruntach odkupionych od panów: Zela, Sołtysiaka, Kubisiaka, Forysiaka i Krawczyka. Nowy budynek z 15 salami lekcyjnymi, 2 świetlicami, biblioteką, pełnowymiarową halą sportową, nowocześnie urządzonym blokiem żywieniowym i przedszkolem oddano do użytku w 1987 r.
Podobnie jak w latach trzydziestych mieszkańcy Zadzimia i okolicznych wsi dofinansowali z dobrowolnych składek wyposażenie placówki i uczestniczyli społecznie w pracach porządkowych.

Zespół Szkół w Zadzimiu powstał w wyniku połączenia Zespołu Oświatowego i Gimnazjum.Obecnie w skład Zespołu wchodzi: Gimnazjum Publiczne im. W. Witosa, Szkoła Podstawowa oraz Przedszkole. Szkoła mieści się w kompleksie jedno- i dwupiętrowych budynków, z przylegającą salą gimnastyczną i budynkiem przedszkola. Uczniowie mają do dyspozycji dwie pracownie komputerowe. Dzieci już od pierwszej klasy szkoły podstawowej uczą się dwóch języków obcych - angielskiego i niemieckiego. Uczniowie, będący w większości mieszkańcami gminy, dowożoni są do szkoły czterema autokarami.